Σκληρός όζος μαστού (Καρκίνος)

Η ελαστογραφία συνδυάζει την τελευταία λέξη της τεχνολογίας απεικόνισης με υπερήχους με την παλαιότερη μορφή της ανίχνευσης καρκίνου του μαστού: την αφή. Όταν μια γυναίκα ή ο γιατρός της φηλαφά το μαστικό ιστό για να αισθανθεί ένα ασυνήθιστο εξόγκωμα, αγγίζει το στήθος με μια μικρή ποσότητα δύναμης. Αυτή η δύναμη προκαλεί τη δομή του μαστού να υποχωρήσει με ένα χαρακτηριστικό τρόπο. Ο τεχνικός όρος για τον τρόπο που ένα στερεό αποκρίνεται σε μία δύναμη ονομάζεται ελαστικότητα. Αν έχετε νιώσει ποτέ ένα στήθος με ένα καρκινικό όγκο πάνω από ένα ορισμένο μέγεθος, ξέρετε ότι ο όγκος συνήθως δημιουργεί την αίσθηση ενός σκληρού, άκαμπτου, σχεδόν σαν ένα βράχου όζου. Οι επιστήμονες λένε ότι οι καρκινικοί όγκοι έχουν πολύ χαμηλή ελαστικότητα – δεν αλλάζουν σχήμα εύκολα όταν πιέζονται. Είναι αυτή η ιδιότητα που επιτρέπει στην Ελαστογραφία να διαφοροδιαγνώσει έναν καλοήθη από έναν κακοήθη όζο.

Επιστημονικη Επιδειξη στη Κουζινα

Για να εξηγήσουμε πώς δουλεύει η Ελαστογραφία , πήγαμε στην κουζίνα και κάναμε τέσσερα στρώματα ζελέ πορτοκάλι, λάιμ, λεμόνι και φράουλα, όλα με διαφορετικά χρώματα. Βάζουμε ένα αμύγδαλο μεταξύ των στρωμάτων του λεμονιού και της φράουλας για να αντιπροσωπεύσει ένα σκληρό αντικείμενο, όπως έναν όγκο. Το αμύγδαλο δεν αλλάζει σχήμα στη πίεση με το κουτάλι. Αλλά η πιο ευέλικτη (ελαστική) ζελατίνη κάμπτεται υπό τη πίεση, επειδή είναι πιο ελαστική από ό, τι το αμύγδαλο.

ΠΩΣ γΙνεται η εξΕταση της ΕΛΑΣΤΟΓΡΑΦΙΑΣ;

Η ελαστογραφία γίνεται κατά τη διάρκεια της εξέτασης με υπέρηχους, ενός ψηλαφητού ή μαστογραφικού ευρήματος που θέλει διερεύνηση. Αφού μελετηθεί το ύποπτο ογκίδιο με τις τεχνικές που δίνουν μορφολογικές πληροφορίες για τη βλάβη (όπως B-mode και Color Doppler), με την ίδια κεφαλή υπερήχων, εφαρμόζεται ανεπαίσθητη πίεση στο δέρμα πάνω απο την βλάβη, σαν να την ψηλαφάμε.

Έτσι παράγονται εικόνες της βλάβης που χαρτογραφούν την ελαστικότητά της με διαφορετικά χρώματα. Οι ελαστικές βλάβες εμφανίζονται με πράσινο χρώμα, ενώ οι σκληρές που δεν επηρεάζονται από την πίεση, με μπλέ χρώμα. Εν συνεχεία γίνεται και ποσοτική εκτίμηση της ελαστικότητας του ογκιδίου που μελετάται με υπολογισμό του δείκτη παραμόρφωσής του (strain ratio), σε σχέση με το παρακείμενο λίπος. Η ανίχνευση δείκτη παραμόρφωσης strain ratio μεγαλύτερο από 5, είναι ένδειξη οτι η βλάβη ανεξάρτητα των μορφολογικών της χαρακτηριστικών, χρήζει περαιτέρω διερεύνησης με βιοψία. Βλάβες με strain ratio μικρότερο από 4, σχετίζονται με μεγάλη ακρίβεια με καλοήθη ογκίδια, που μπορούν να αποφύγουν μια βιοψία και να επανεκτιμηθούν με υπέρηχους μετά από 6μηνο. Στις 27 Νοεμβρίου, 2006, ο Δρ Ρίτσαρντ Barr του Πανεπιστήμιου του Οχάιο College of Medicine παρουσίασε τα αποτελέσματα μιας μελέτης που συνέκρινε ελαστογραφίες και βιοψίες σε μια συνεδρίαση της Ακτινολογικής Εταιρείας Βορείου Αμερικής. Στη μελέτη, 80 ασθενείς υποβλήθηκαν σε Ελαστογραφία και ταυτόχρονη βιοψία. Η Ελαστογραφία προέβλεψε ότι 18 από τις αλλοιώσεις που βρέθηκαν θα είναι κακοήθεις και 105 θα είναι καλοήθεις. Οι βιοψίες έδειξαν ότι η νέα τεχνική απεικόνισης έπεσε έξω μόνο σε ένα περιστατικό: 17 κακοήθεις και 106 καλοήθεις. Τουλάχιστον σε αυτό το μικρό πείραμα, η Ελαστογραφία έδωσε ένα ψευδώς αρνητικό αποτέλεσμα (που δεν χάνει κανένα όγκο καρκινικό) και σχεδόν καθόλου ψευδώς θετικό αποτέλεσμα (όταν εντοπίζειι μια καλοήθη βλάβη ως καρκινική).

Δύο καλοήθεις βλάβες που απεικονίζουν χαρακτηριστικά Ελαστογραφίας: ομοιογενές οβάλ σχήμα και πολύ μαλακό ελαστόγραμμα, εμφανίζει επίσης το ίδιο μέγεθος στην Ελαστογραφία και στο υπερηχογράφημα. α. Σύμπλεγμα μικροκύστεων β. Ιναδένωμα.